Over Esther

In 2015 (op 30 juli) werd onze Esther geboren. De eerste uren van haar leven leek alles goed te zijn. Maar haar temperatuur zakte en nadat de kinderarts erbij was gehaald, bleek al snel dat er iets aan de hand was. Na enkele dagen kwam de uitslag van het chromosomen onderzoek: Esther heeft trisomie 18 oftewel het Edwards syndroom. Vaak wordt dit voorgesteld als 'niet levensvatbaar' of 'niet met het leven verenigbaar'... Esther is een vrolijk meisje die ons (en veel mensen om ons heen) heel veel liefde geeft. Ze kan lachen, stralen en genieten. Maar ze is ook heel kwetsbaar. We leven bij de dag, vieren iedere dag en vooral: we weten dat ze in Gods handen is.

Voor het gemak schrijf ik het vanuit mijn (Leonard) optiek.

Toen bij Andrea en mij het verlangen naar een 3de kindje er was hebben we het meer dan eens tegen elkaar uitgesproken; 'waarom zouden we gezegend worden met nog een kindje die zo gezond, lief en mooi is als onze Julia en Ruben?' ik weet niet of dat komt omdat je op oudere leeftijd wat minder onbekommerd in het leven staat of dat het voorgevoel was. Andrea was tijdens de zwangerschap wel vaak bang om ons kindje te verliezen. Ikzelf stond er wat minder gespannen in.

Met de 20 weken echo bleek dat ons kindje een cyste in de hersentjes had, een bloedvat in de navelstreng te weinig, een groeiachterstand en de verloskundige meende een ruisje bij het hart te horen. 'Dat is heel wat, denk je dan en de schrik slaat je om het hart. Wat het ruisje betreft wist de verloskundige het niet zeker en regelde een afspraak bij het ziekenhuis waar we een week later terecht konden. Die week was erg spannend en Andrea speurde het hele internet af omdat er gezegd was dat deze dingen konden wijzen op een verhoogd risico van afwijkingen. Op het internet komt dan van alles voorbij en dat maakt je er niet geruster op. Met die controle werd het ruisje niet gehoord. De cyste (een watergevulde ruimte die ongevaarlijk is en ongeboren kinderen vaker hebben) was erg klein en de navelstreng had inderdaad een aanvoer te weinig. Dit kon ook goed de groeiachterstand verklaren. De week erop weer controle en de cyste was nu weg en het ruisje werd weer niet gehoord of gezien. Dus bleef over een groeiachterstand die te verklaren was door het ontbreken van een bloedvat in de navelstreng. Dit gebeurt vaker en er worden doorgaans gezonde kinderen mee geboren dus er leek weinig aan de hand. Toch bleef Andrea onder controle en elke week was ze in het ziekenhuis te vinden. De laatste weken zelfs om de dag.

Met een van de eerste controles werd gezien dat het een meisje was en in tegenstelling tot de zwangerschap van Julia en Ruben wilde we nu wel weten wat het werd. Dat is niet aan te raden als je het geslacht geheim wil houden voor de familie want iedereen luistert nauwkeurig of je je niet verspreekt.

Een naam wisten we ook al; Esther moest het worden. Een Bijbelse naam en vernoemd naar de Joodse Esther die het volk van Israel redde van de uitroeiing door de Perzen. Een dappere vrouw dus. Het betekent 'verborgen' in het Hebreeuws en 'ster' in het Perzisch. Verder zou ze ook Maria heten naar mijn moeder.

Mijn wens (hoewel je natuurlijk niets in te brengen hebt) was nog een dochter te krijgen en het liefst een met donker haar, net als ikzelf. Julia en Ruben zijn net als Andrea blond dus ook nog een kindje met donker haar dat leek mij geweldig. Hoewel ik het niet kon weten ging ik er op een gegeven moment bijna prat op dat ze donker haar zou hebben.

Esther was een rustig kind. Ze bewoog zelden en Andrea vroeg regelmatig of ik even mijn hand op haar buik wilde leggen. Om de een of andere reden gaf ze dan bijna altijd wel een paar schopjes. Misschien duwde ik wel wat harder en vond ze dat wel vervelend. maar het was wel opvallend. nog nooit eerder had ik zo'n sterke band met mijn aanstaande kindje en ik kon ook niet wachten om mijn meisje te zien.

Met 35 weken werd Esther handmatig gedraaid. omdat ze op alle voorgaande echo's altijd al in dezelfde stuitligging lag leek het de artsen stug dat ze het vanzelf ging doen. Lekker is anders volgens Andrea, maar na 2 pogingen stond ze ondersteboven. sindsdien werd ze een stuk actiever maar nog steeds niet echt druk. Op de achtergrond bleef er toch een bezorgd gevoel.