De geboorte

Omdat de groeiachterstand bleef en Andrea nog steeds weinig beweging voelde, had ze vaak controle in het ziekenhuis. Een ctg en/of een echo.

Rond de 37 / 38 weken werd besloten om de bevalling in te gaan leiden omdat kindjes met een groeiachterstand dit dan niet meer inhalen en hoogst waarschijnlijk buiten de buik sneller zullen gaan groeien. Er werd een afspraak gemaakt voor donderdag 30 juli.

Lieve belangstellende en meelevende familie en vrienden die zich afvroegen wanneer we weer een afspraak hadden, vertelden we dat we donderdag 30 juli weer een ctg hadden. Dat klopte inderdaad alleen vertelden we er niet bij dat daarna de bevalling ook zou gaan beginnen.. Toch leuker om pas te bellen met het grote nieuws nadat de kleine is geboren.

Het begin van de dag liep niet helemaal soepel. Het leek er meer op dat Andrea mij in het ziekenhuis kwam brengen in plaats van andersom. Ik zat ziek en al spugend naast haar in de auto. In het ziekenhuis kregen we allebei een bed en ik kreeg een stevig medicijn om maar snel op te knappen. Rond 11.30 uur begon de bevalling heel zachtjes aan. Andrea vond al snel dat het maar eens tijd werd dat de rollen zouden omdraaien. Dus dat ik zou opknappen en zijzelf een paar stevige weeen zou krijgen. Met andere woorden: dan is het einde van de bevalling tenslotte in zicht. Gelukkig knapte ik eind van de middag weer op en begon de bevalling wat serieuzer te worden. Rond 19.30 werd het spannend want de baby bleek nog niet goed ingedaald en om 19.45 zakte de hartslag van Esther, Andrea zakte weg en werd met koude natte doeken er weer bij 'gehaald'. Er bleek op dat spannende moment nog maar 5 cm. ontsluiting te zijn dus de OK werd klaar gemaakt voor een spoedkeizersnee. Maar na 10 minuten zei Andrea dat de baby er nu echt aankomt... 'Als jij het zegt', zei de verloskundige. Een wonder dat het toch nog zo snel ging, en om 19.57 uur hadden we onze Esther bij ons!

Feest!

Na die stormachtige bevalling natuurlijk gelijk iedereen bellen en berichtjes sturen. Groot feest bij Julia en Ruben als ze horen dat hun zusje is geboren. Ruben had op een broertje gehoopt maar met een zusje is hij natuurlijk ook heel erg blij. Ze komen er direct aan met tante Jacolien. Ook (o)pa en (o)ma Van der Heiden komen even kijken. (O)pa en (o)ma Van Dijk zitten in Frankrijk en hebben daar geen bereik. We sturen een paar berichtjes in de hoop dat ze die snel ontvangen zodat ze kunnen bellen. De verpleegkundige controleert Esther en met een Apgar score van 9 doet ze het heel goed. Ze krijgt haar eerste kleertjes aan en maat 50 is zelfs te groot voor haar. Ze krijgt haar eerste flesje met een heel klein speentje, De meeste melk belandt op haar slabje maar dat is niet erg, Julia en Ruben dronken ook niet direct.

De eerste indruk van de verpleegkundigen is wel dat Esther erg prematuur aandoet. De kinderarts wordt erbij gehaald en die luistert nog even naar het hartje en hoort een ruisje. Ondertussen valt mij op dat de wijsvingertjes over de andere vingers heen staan en dat de oortjes er wat apart uit zien. Ik vraag aan de verpleegkundige of dat nog bijtrekt. Ze ziet het nu ook en vind het ook opvallend. Vanaf toen veranderde de grote vreugde in een bang vermoeden dat er iets niet goed is.