De eerste dag

Omdat Esther geen sterk zuigreflex had werd er een voedings sonde door haar neus tot in haar maag ingebracht. Ik ben maar even weggelopen toen ze dat deden. Nadat Julia en Ruben en ouders Van der Heiden langsgeweest zijn kwam er geen visite meer. Daarentegen ging er geen uur voorbij of er kwam wel een arts of werd Esther van de kamer afgehaald voor een of ander onderzoek. Dat ging de hele nacht en volgende morgen door. Laat in de avond kwam de arts langs en deelde mee dat er toch best wel een aantal dingen opvalend waren aan Esther. 1 ding dat kan nog, maar 5... Ze noemde ze op en zei dat er daarom bloed zou worden afgenomen voor chromosoom onderzoek. Ik voelde me wit wegtrekken en vroeg of ze aan 'Down' dacht.(Dat is namelijk het eerste wat je denkt en meestal ook het enigste syndroom dat de gemiddelde leek op weet te noemen)  Dat was niet het geval maar ze was wel bezorgd.

Die nacht moest Esther de couveuse in omdat haar temperatuur erg zakte. Ze had ook blauwe handjes en voetjes en rondom haar mond. Vrijdagmorgen kwamen de meeste broers en zussen langs om de kleine Esther te bewonderen en kadootjes te geven. Regelmatig werd ze toen ook meegenomen voor onderzoeken en controle. Van een onbezorgde feeststemming was toen al geen sprake meer.

Die avond belde pa en ma Van Dijk eindelijk op dat ze mijn berichtje hadden ontvangen en konden we doorgeven dat Esther geboren was. Even later belde ik hen op om te vragen of ze toch maar snel naar huis konden komen omdat ik bang was dat er iets flink fout zat.

De arts zei dat Esther en Andrea nog wel even in het ziekenhuis moesten blijven en dat ik zolang ook op de (slaap)bank kon blijven overnachten.