30 juli 2018

Wonderen gebeuren nog steeds... Geloof je dat? Je kunt het toeval noemen maar daar geloof ik niet in! Esther is gisteren 3 jaar geworden! We zijn dankbaar voor iedere dag, ieder jaar die met haar krijgen. Toen ze werd geboren waren de vooruitzichten niet erg positief: er werd trisomie 18 vastgesteld en daarmee kreeg ze 10% kans om haar eerste levensjaar te halen. Momenteel gaat het bijzonder goed. We genieten intens van ons lieve vrolijke meisje. Ze is heel vrolijk en ik denk dat het nu 2 of 3 maanden geleden is dat ze voor het laatste huilde. En dan is iedereen hier in huis ook gelijk van slag want dan is er ook echt iets aan de hand: ze heeft pijn of ze heeft misschien eng gedroomd ofzo. Want anders gaat ze niet huilen. Je merkt het wel als ze moe is of zich niet prettig voelt. Dat zie ik aan haar gezicht of ze maakt wat onrustige geluidjes. Ze draait soms op haar buik en we merken dat ze ook steeds beter contact met ons gaat maken. Ze herkent ons en geniet erg van aandacht, dus we kroelen heel veel ;)